Mamy teraz o wiele lepsze możliwości komunikowania się z innymi ludźmi. Nawet w niewielkim mieście lub na wsi możemy dzięki Internetowi utrzymywać znajomości z osobami na całym świecie. Na pewno wśród nich znajdziemy swoją „bratnią duszę”, z którą z czasem będziemy mogli rozmawiać o wszystkim. A może zachęci nas to do nauki obcego języka, otworzy na poszukiwania informacji o innych krajach, rozwijania umiejętności fotograficznych.

Wiele problemów mieści się tylko w naszej głowie, tam jest najwięcej ograniczeń. Nie wiemy ile mamy życia przed sobą. I nawet jeżeli nie uda nam się zrealizować marzenia o wyjeździe do atrakcyjnego dla nas kraju, to same marzenia o takiej możliwości mogą nas uszczęśliwić i poprawić nasz nastrój. Mogą być ciekawym tematem do rozmów ze znajomymi. Najtrudniejszy jest ten pierwszy krok. Od czegoś trzeba zacząć. Może od pisania bloga? książki? wysłania na konkurs swoich fotografii ? A może od podzielenia się z czytelnikami swoją poezją, jak zrobiła to pani Beata Ostrowska.

Pogoń za marzeniem

Za oknami wiatr hula złowieszczy.
Zimno przenika mą duszę.
Prawie wszystkie marzenia poniszczy,
A bez marzeń chyba się uduszę.

Bo marzenie mrok nocy rozproszy
Roztaczając blask nad chmurnym czołem
Daje radość i chwilę rozkoszy,
Które chwytam codziennie z mozołem.

Tak niewiele tych chwil mi zostało,
Ale czekam z nadzieją, tęsknotą.
Bo mi życia tak mało tak mało
Każde z was przyjmę więc z ochotą.

Autorem artykułu jest Pani Teresa Raczyńska – psycholog ZOZ MIL-MED w Gryficach.

Autorem wiersza jest Pani Beata Ostrowska.